กลับไป กลับมา
สุดท้ายก็ ว่างเปล่า
มั่นคง แน่วแน่
ปลายทางก็ ว่างเปล่า
แต่กว่าจะรู้ว่า ท้ายที่สุดก็ ว่างเปล่า
ต้องอ้วกกี่รอบต่อกี่รอบ
จนตอนนี้ก็ยังอ้วก
และคงต้องอ้วกจนหมดแรงกันไปข้างหนึ่ง
เพื่อที่จะเจอว่า ว่างเปล่า
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ความเงียบเหงาปนหยาดน้ำตา
ดอกไม้ค่อยๆ ร่วงโรย จากลา
วันฟ้าหม่น
แต่เบื้องหลังหมู่เมฆ คือ ผืนฟ้าอันไพศาล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น