รัก

น้องสาว
อยู่ไกล ร้องไห้คนเดียวที่หัวหิน
หัวใจฉันสั่นไหว เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นไห้

ความรัก
เศร้า...แต่อบอุ่น
หวาน...แต่บาดลึก
ร่อนเร้า...แต่อ่อนละมุน
เจ็บ...แต่ไม่จำ

ความรัก ความรัก ความรัก
ความรักทำให้คนเป็นเช่นนี้
หรือคนที่ทำให้ความรักเป็นเช่นนี้

แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกว่า หัวใจยังเต้นอยู่
ก็คือ รัก

ไม่เคยมีรัก...ให้กับตัวเอง

ความรู้สึกอึดอัดภายในใจที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันเรียกว่าอะไรนะ...
วุ่นวาย สับสน ยังไงก็ไม่รู้
อยากจะก้มหน้าก้มตา กลับมาใช้แบบแผนอันคุ้นชินเดิมๆ แต่...ก็ทำไม่ได้
อยากเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา แต่...ก็ไม่กล้า
บางครั้งก็รู้สึกว่า เหลือที่จะรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนะ
แต่เสียงเพรียกภายในกลับดังขึ้น ปล่อยใจเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันเถอะ

แว่วเสียงบอก..
เรากำลังตัดสินตัวเองอีกแล้ว อีกแล้วและอีกแล้ว
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า.......
ตัดสินตัวเองแล้วยังไม่พอ ตัดสินแทนคนอื่น
ซ้ำแล้วซ้ำอีก...
ชีวิตจะต้องกล้ำกลืนอยู่กับความทุกข์ทน หรือจะรุ่มรวยเปี่ยมล้นด้วยความสุข
เราเลือก หรือ ใครกันที่เลือกเรา
น้ำตายังไม่อาจหลั่งไหลออกมา แม้ว่าว่าจะเจ็บซ้ำสักปานใด
ริมฝีปากที่ไม่อาจแย้มยิ้มได้ แม้จะมีเรื่องราวประทับใจ สุขใจแค่ไหน
ลมหายใจที่แผ่วเบา กลับทำให้หัวใจเราหนักอึ้ง

ทำอย่างไรดี กับความรู้สึกที่เกิดขึ้นใน หัวใจดวงนี้... ที่ไม่เคยมีรักให้กับตัวเอง

เหงื่อ...

เช้านี้...
เล่นโยคะ มีเหงื่อออกทั้งตัว เหงื่อหยดไหลเป็นทาง

น่าแปลกเป็นที่สุด
ก็แต่ไหน แต่ไรมา ต่อให้ออกกำลังกายเหนื่อยแค่ไหน
วิ่งมาราธอน ปลูกป่า ทำความสะอาดบ้าน ร้อนแค่ไหน
เหงื่อก็ไม่เคยไหลอย่างนี้มาก่อน
อย่างมากก็แค่ซึมตามใบหน้าและเนื้อตัว

หลายต่อหลายคนบอกว่า "คนที่ไม่มีเหงื่อมักเป็นคนเก็บกด"
ก็คงจะจริงอย่างที่เขาว่าๆ กัน

ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้
เรารู้สึกผ่อนคลายกับตัวเองหลายๆ อย่างมากขึ้น
เนื้อตัวของเราก็คงรับรู้ได้ถึงการผ่อนคลายนั้น

เหงื่อออก เรากลับรู้สึกโล่ง โปร่งสบาย ไม่ได้เหนียวตัวอย่างที่คิด
เอ้อ...กับแค่... เหงื่อออก... ทำไม เราจึงรู้สึกอัศจรรย์ใจอย่างนี้นะ

ภาวนาด้วยการโอบกอด

เช้านี้...
ภาวนาด้วยการโอบกอดน้องสาวที่ร้องไห้เพราะอกหัก
นั่งอยู่กับน้องสาวและโอบกอดเขานานร่วมชั่วโมง

รับรู้ ร่วมเป็นสักขีพยานในความเจ็บปวดของเขา
ชั่วโมงยามที่ผ่านไปนั้น ฉันอยู่กับเขาอย่างแท้จริง
นี่แหละมั้ง...ที่เรียกว่า ร่วมแบ่งปันสุข-ทุกข์กับผู้อื่น

น้องสาวร้องไห้ สะอึกสะอื้นไห้ แต่เสียงแผ่วเบา
ฉันเพียงแต่อยู่กับเขา และบอกให้เขาว่า "ร้องไห้ดังๆเถอะ ให้โลกรู้ว่าแกเจ็บปวดแค่ไหน"
น้องสาวผู้น่ารักก็ค่อยๆ ร้องดังขึ้น ดังขึ้น

ฉันโอบกอดหัวใจอันเปราะบางของน้องสาวด้วยหัวใจที่เปราะบางของฉัน

ทำให้เรารู้ว่าหัวใจทั้งสองดวงของเรายังทำงานอยู่

ขอให้ก้าวผ่านความเจ็บปวดนะน้องที่รัก

หลานชาย

หลายชายคนเล็ก ๒ ขวบแล้ว
ยังพูดจาไม่เป็นคำ แต่รู้สึกว่าเรา "สื่อสารกันได้"

หลานชายตัวเล็กนิดเดียว แต่รู้สึกได้ว่า "มีพลังมากมาย"

สดใส ทุกสิ่งทุกอย่างดูน่าเรียนรู้ไปเสียหมด ในโลกใบน้อยของหลานชาย

ขอเก็บเกี่ยวความสดใส สดใหม่ พลังมากมายจากหลานชาย
ยามกอด ยามหอม ตอนอาบน้ำ ตอนเฝ้ามองหลานชายวิ่งเล่น

อยากกลับไปเป็นเด็กน้อยอีกครั้งจริงๆ