กลับคืนสู่ความเรียบง่ายแห่งวิถี
ปล่อยให้ธรรมชาติเข้ามาสัมผัส สัมพันธ์กับกายใจ
เปลือยใจให้ความเปราะบางเข้ามาเยือนสู่
ยามอดอาหาร ร่างกายอ่อนแรง แต่จิตกลับถูกปลุกตื่น
ยามปลีกวิเวก โดดเดี่ยว
แต่กลับมิเดียวดาย ด้วยอยู่ในอ้อมกอดแห่งผืนแผ่นดินและลุ่มน้ำแม่ขาน
สัมผัสความรู้สึกในเนื้อกายและในห้วงคำนึงได้ชัดเจนขึ้น
สัมผัสกับธรรมชาติที่รายล้อมได้อย่างลุ่มลึก
ใบไม้ไหว สายลมพัดพริ้ว เสียงไหลรินของสายธาร แจ่มชัด
ร่างนิ่ง แทบมิอาจเคลื่อนไหวใดๆ ได้
แต่ภายในกลับเปิดกว้าง
รอรับทุกประสบการณ์ที่ก่อเกิดโดยไม่อาจทัดทานใดๆ
ขอบคุณชาวบ้านสบลาน อ.ประมวล เพื่อนร่วมเดินทาง
ขอบคุณทุกประสบการณ์ที่ผันผ่านเข้า
ขอบคุณน้ำตาที่ยังแอบเอ่อล้นจากดวงตา
ทั้งจากความปิติปลาบปลื้ม ทั้งจากความอาดูรในห้วงคำนึง
17-22.02.09
