ผ่อนพักฯ พักใจ พักกาย แต่ทำไมเศร้าจัง
.......
กิ่งไผ่
ดูมั่นคงแต่ไหวเอน
โดดเดี่ยว เดียวดาย
ไม่มีสีสัน ไม่มีดอก ไม่มีกลิ่น
เหงาแต่ไผ่ยังคงยืนหยัด เอนไหวไปกับสายลม สายแดด
เสียงไผ่ล้อลม หวานปนเศร้า
บทเพลงแห่งใบไผ่ไหว
บาดลึกถึงขั้วหัวใจ พร้อมเดียวดายไปกับไผ่ที่ไหวเอน
.......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น