ความมั่นคงภายในถูกสั่นคลอน
ไหวหวั่น
ความนิ่งสงบถูกสั่นไหว
เพียงแค่ได้ยินเสียงกระชิบ
เกินที่จะตั้งรับ
ไม่อาจปฏิเสธ
ไม่อาจปกป้อง
ไม่อาจยอมรับ
ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะยกมือขึ้นสร้างกำแพงป้องกัน
ทุกอย่างบิดเบี้ยว โค้งงอ ไม่เป็นรูป
ทุกอย่างไม่อาจเป็นดั่งที่เราวาดหวัง
นี่แหละ คือ สิ่งแท้จริง
ความเงียบเหงาปนหยาดน้ำตา
ดอกไม้ค่อยๆ ร่วงโรย จากลา
วันฟ้าหม่น
แต่เบื้องหลังหมู่เมฆ คือ ผืนฟ้าอันไพศาล
2 ความคิดเห็น:
เป็นไรๆๆๆๆ....
เป็นห่วง
เพราะเรื่องที่เราพูดไปป่าว
เป็นห่วง ๆ ๆ นะ
เป็นกำลังใจให้การเดินทางของพี่นะคะ
แสดงความคิดเห็น