ไร้น้ำหนัก

ภาระที่ต้องแบกรับ
ใครกันเอามาวางบนบ่าเรา

บนบ่าไหล่ที่ว่างเปล่า แต่ทำไมเรากลับรู้สึกหนักอึ้ง
ความหนักหน่วงนี้ ใครกันที่สร้าง

หนักที่ไหล่บ่า หรือ หนักที่ใจ
จะวางก็ไม่อาจวางได้
หรือจะต้องแบกต่อไป
แต่จะแบกรับอย่างไร ให้รู้สึกว่าไร้น้ำหนัก

มีด้วยเหรอ สิ่งที่ไร้น้ำหนัก....

(ก็เลือกที่จะแบกเอง ทำไงได้...วางไม่เป็นเอง)

Sem@ สวนรถไฟ

ชาวเสม รวมตัวกันบุกสวนรถไฟ
เที่ยว เล่น กิน ถ่ายรูป ปั่นจักรยาน
สานสัมพันธ์แบบไม่เป็นทางการ
ให้หัวใจเราใกล้กันมากขึ้น

เมื่อเหงาผ่าน

ช่วงที่ผ่านมา เรารู้สึกเหงาจับใจ ความเหงาคงค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในหัวใจอย่างเชื่องช้ามานานแล้ว กว่าจะรู้สึกตัวอีกที น้ำตาก็ไหลรินออกมาขณะที่นั่งรถตู้กลับบ้าน โลกที่เต็มไปด้วยผู้คน แต่ทำไมเรารู้สึกเหงาเศร้าและเดียวดายเหลือเกิน

และแล้ว....
เมื่อความเหงาได้ผ่านมาในหัวใจ มันไม่ได้เจ็บปวด น่ากลัวแต่อย่างใด

เมื่อ เจนจิรา เหงา อ่านต่อ

Sita sings the Blues..

Sita sings the Blues...
NIna ผู้สร้างเธอช่างสรรสร้าง
เป็นรามายนะ ในแบบที่สุดบรรเจิดในโลกกว้าง
ขับขานเรื่องราวด้วย Blues& Jazz
เป็นการสร้าง Sita ในแบบของเธอ ที่เก๋สุดใจ
แถมสอดแทรกเรื่องราวชีวิตของเธอและเพื่อนชาย
น่าทึ่ง น่าติดตาม น่าหัวเราะ น่าสนใจ

Sita sings the Blues
Jane is in the Blue

แจกันชีวิต

ท่านซูซูกิ กล่าวไว้
"ศิลปะการจัดดอกไม้ มิใช่งานศิลปะ
แต่เป็นการแสดงออกถึงประสบการณ์อันลึกซึ้งของชีวิต"

ประสบการณ์อันลึกซึ้งแห่งชีวิตได้ถ่ายโยงมาสู่แจกันดอกไม้
ไฉนเลย...จะไม่ลองถอยหลังกลับมาดู แจกันชีวิตของเราบ้าง

จัดดอกไม้:ดอกไม้จัดใจ
วันที่ ๑ สิงหาคม ๒๕๕๒
ณ เรือนร้อยฉนำ

ไม่ใช่ง่ายๆ เลย

มีคนกลุ่มหนึ่ง
"พวกเขากล้าทำ กล้ารับ
กล้าร้องไห้ กล้าหัวเราะ กล้ารัก กล้าแค้น
ทัศนะที่ผู้อื่นมองดูพวกเขา พวกเขาต่างไม่ถือเอาเป็นอารมณ์

มีคนจำนวนหนึ่งรู้สึกว่าพวกเขาทั้งช่างน่ารังเกียจ ทั้งน่าแค้น
แต่ข้าพเจ้าเลื่อมใสพวกเขา
อย่างน้อยที่สุด
พวกเขาได้กระทำอย่างหนึ่ง...
พวเขาทำแต่เรื่องที่ตนเองยินดีที่จะกระทำ
ทำเพียงเรื่องที่ีตนเองชอบที่จะทำ

สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ง่ายๆ เลย"

โกวเล้งรำพัน

แสนพิเศษในรัก

มันช่างเป็นเรื่องที่แสนพิเศษ มหัศจรรย์ใจเหลือเกิน
กับการที่คนสองคนที่ไม่รู้จักกัน แล้วมาเจอกัน ตกหลุมรักกัน
เข้าใจกัน ผ่านสุขผ่านทุกข์ด้วยกัน
ใจสองใจ ถูกแรงดึงดูดให้เข้าหากัน โดยไม่ใช่เพียงแต่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเท่านั้น

...สิ่งมหัศจรรย์นั้นคงยากที่จะเกิดกับเรา

แต่สิ่งพิเศษอีกอย่างได้เกิดขึ้น
เมื่อเราตั้งคำถามว่า ทำไมเราจึงต้องรอเพียงคนๆหนึ่ง ที่จะมารักและเข้าใจเรา
ทั้งๆ ที่เรามีศักยภาพที่จะรักและเข้าใจคนได้มากกว่าหนึ่งคนที่เฝ้ารอนั้น
เพื่อนมนุษย์ มวลดอกไม้และสายแดด สัตว์และธรรมชาติ

ความรัก เต็มเปี่ยมไปด้วยความเป็นไปได้ ไร้ขีดจำกัด ไม่มีเส้นแบ่ง
หากเพราะที่ผ่านมาเรามัวแต่ติดยึดในวิธีการแห่งรักเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง
แล้วจะสัมผัสกับรักในอีกรูปแบบได้อย่างไร

รักที่ไม่ได้มีให้เพียงกับใครคนใดคนหนึ่ง
แต่เป็นรักในทั้งหมด
รักในทุกอย่างที่ดำรงอยู่ในพื้นที่แห่งการตระหนักรู้ของเรา
รักที่ไปได้ไกลและกว้างไพศาลได้อีก จนไม่มีที่สิ้นสุดในรัก